Τη στιγμή που σας γράφουμε ακόμα συνεχίζονται οι πορείες καθημερινά (από τις 12 Φεβρουαρίου που ξεκίνησαν μέχρι και τώρα 3 Μαρτίου). Κάθε απόγευμα μαζεύεται κόσμος στο κέντρο κάθε πόλης και διαδηλώνει. Αυτό συμβαίνει σε πάνω από 40 πόλεις και χωριά, ακόμα και σε περιοχές όπου δεν είχαν ξαναγίνει πορείες!
Οι πορείες αρχικά ξεκίνησαν ενάντια στους νέους υπερβολικά υψηλούς λογαριασμούς του ρεύματος και της θέρμανσης (στη Βουλγαρία πληρώνεις ξεχωριστούς λογαριασμούς για αυτά τα δυο). Επίσης, μεσολάβησε ένας αυτοπυρπολισμός πολίτη ως ένδειξη διαμαρτυρίας, ο οποίος βρίσκεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, στην πόλη της Βάρνας. Ακολούθησαν ακόμα μαζικότερες πορείες, οι οποίες από ειρηνικές (όπως είχαν ανακοινωθεί στο ίντερνετ) μετατράπηκαν σε βίαιες, κυρίως στη Σόφια, όπου στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων με την αστυνομία, βρίσκονταν οι λεγόμενοι «κουκουλοφόροι» της Βουλγαρίας. Γίνεται λόγος για νεαρούς, μέλη νεοναζιστικών και ακροδεξιών ομάδων, οι οποίοι συμμετέχουν σε οπαδικούς συνδέσμους όπου και οργανώνονται πριν τις πορείες. Από τις συγκρούσεις αυτές υπήρξαν πολλοί τραυματίες, ως επί το πλείστον ειρηνικοί διαδηλωτές αφού η αστυνομία, το βράδυ τις 19ης Φεβρουαρίου, ξέσπασε πάνω σε όποιον διαδηλωτή έβρισκε (πράγμα που για τα δεδομένα των διαδηλώσεων στη χώρα ήταν πρωτόγνωρο).
Με τις διαδηλώσεις να συνεχίζονται για 10 συνεχείς μέρες και τον κόσμο να μην τρομοκρατείται, στις 20 Φεβρουαρίου, ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, ανακοινώνει την παραίτηση της κυβερνήσεώς του εφόσον δεν κατάφερε, παρά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Συμεών Ντιάνκοφ την προηγούμενη μέρα, να ηρεμήσει την κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα (σε αυτό το σημείο, ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός ότι οι βουλευτικές εκλογές στην Βουλγαρία ήταν προγραμματισμένες για τον φετινό Ιούλιο (πλέον προγραμματίστηκαν για τον Μάιο) και έτσι πολλοί υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση παραιτήθηκε ώστε να μην τραβήξει τα πράγματα στα άκρα και να μπορέσει στις επερχόμενες εκλογές να διεκδικήσει ξανά την εξουσία).
Εν τω μεταξύ όμως, οι πορείες είχαν ήδη εξελιχθεί σε διαμαρτυρίες γενικότερα ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Βουλγαριας εδώ και 23 χρόνια (από την πτώση του κομμουνισμού στη χώρα το 1989 μέχρι και σήμερα). Έτσι, ο κόσμος συνεχίζει να κατεβαίνει ακόμα και τώρα στο δρόμο με συνθήματα όπως «Δεν θέλουμε νέα πρόσωπα στο ίδιο παιχνίδι, αλλά αλλαγή του συστήματος!».Τα κόμματα, τώρα όσο ποτέ άλλοτε, έχουν απαξιωθεί αφού όλα αυτά τα χρόνια το κάθε κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία υπόσχονταν αλλαγές που ποτέ δεν έκανε. Οι πορείες που οργανώνονται σε όλη τη χώρα είναι αυστηρώς ενάντια στα κόμματα και καλούνται ως επί το πλείστον από απλούς πολίτες στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο facebook (με παρόμοιο τρόπο με το κίνημα των πλατειών σε Ελλάδα, Ισπανία και την Αραβική Άνοιξη).
Παρά τη μαζική ριζοσπαστικοποίηση και οργή απέναντι στο κομματικό σύστημα, ο κόσμος δεν έχει καταφέρει ακόμα να εκφράσει μια γενική κατεύθυνση αντιπρότασης. Είναι γεγονός ότι στις πορείες συμμετέχουν, από κοινού, εθνικιστές-φασίστες έως και αυτοοργανωμένες, αντικαπιταλιστικές και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες (π.χ., οι ακτιβιστές απο το βουλγαρικό “Οccupy” που κατεβαίνουν με πανό «Τέρμα οι αυταπάτες. Αυτοδιεύθυνση-καθημερινή κοινωνική δράση!»). Αυτή η εκρηκτική σύνθεση των πορειών έφτασε, στις 24 Φεβρουαρίου, στο αποκορύφωμά της, όταν το μπλοκ των ακτιβιστών με συνθήματα αντικαπιταλιστικά και για την άμεση δημοκρατία, δέχτηκε επίθεση από νεαρούς χούλιγκαν-φασίστες, οι οποίοι επίσης συμμετείχαν στην πορεία. Κάποιοι ακτιβιστές (μεταξύ τους και γυναίκες) ακόμα και απλοί πολίτες χτυπήθηκαν από αυτούς τους επονομαζόμενους πατριώτες. Η αντίδραση των απλών πολιτών που προσπάθησαν να σταματήσουν τους φασίστες φωνάζοντάς τους προβοκάτορες και η ψύχραιμη αντίδραση του μπλοκ, έδωσαν τέλος σε αυτή την κατάσταση. Είναι αλήθεια ότι η παρουσία ακροδεξιών στις πορείες έχει επηρεάσει και την συνθηματολογία των πορειών αφού ακούγονται μαζικά πλέον συνθήματα όπως «Βούλγαροι, ήρωες!», «Όχι νέο τζαμί στη Σόφια», καθώς και ο εθνικός ύμνος της Βουλγαρίας. Επίσης, κατά τη διάρκεια των πορειών δεν επιτρέπονται παρά μόνο βουλγαρικές σημαίες.
Από την άλλη πλευρά, δημιουργούνται διάφορες τάσεις και προτάσεις από πολίτες, όπως: νέο σύνταγμα, αλλαγή του συστήματος με βάση το ισλανδικό μοντέλο διακυβέρνησης, συμμετοχή και έλεγχος των πολιτών στην εξουσία. Γι’ αυτό το λόγο έχουν δημιουργηθεί γενικές συνελεύσεις πολιτών όπου και προσπαθούν να διαμορφώσουν τα αιτήματά τους. Επίσης, έχουν ήδη δημιουργηθεί 2 με 3 ηλεκτρονικές πλατφόρμες όπου διαμορφώνονται και ψηφίζονται προτάσεις. Την 1η Μαρτίου, δημιουργήθηκε στη Σόφια βουλγαρικό κοινωνικό φόρουμ για την ανάδειξη θεμάτων όπως: άμεση δημοκρατία, κοινωνική οικολογία και συμμετοχικές μορφές οικονομίας. Ο βουλγαρικός λαός για πρώτη φορά μπαίνει σε διαδικασία διαλόγου και αναζήτησης εναλλακτικών από τα κάτω και παρά τις όποιες δυσκολίες, αυτό από μόνο του αποτελεί μια κινηματική παρακαταθήκη. Το τι αποτελέσματα αυτό θα φέρει μένει να το δούμε.. Το σπουδαίο είναι ότι ξυπνήσαμε!
Ι. Σόφια, 03.03.13
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.