Στις 3 Φλεβάρη εξελίσσεται για μια ακόμη φορά μια τραγωδία με πολλά σημαινόμενα. Ο Σ.Β., 49 χρονών, αυτοκτονεί στο σπίτι του δύο μόλις μέρες μετά την «παραίτησή» του από το υποκατάστημα των Πράκτικερ στο Αιγάλεω. Πριν «παραιτηθεί» από τη δουλειά του είχε μοιραστεί με τον περίγυρό του την αγωνία για την οικονομική του κατάσταση και την εργασιακή του ανασφάλεια μετά τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών. Είχε ήδη δεχτεί μια μείωση 7% του μισθού του στα μέσα Γενάρη.
Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιβεβαίωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της πλήρους υποτίμησης και απαξίας της ζωής των αναλώσιμων προλετάριων χωρίς να επιτρέπεται οποιαδήποτε διέξοδος από τον εξανδραποδισμό… που να μην είναι θάνατος.
Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες κινήσεις της Εταιρίας που προσπαθούν να αποποιηθούν της βαρβαρότητας εγείροντας ζητήματα… ηθικής, καθώς, διαρρέει πληροφορία για απόπειρα κλοπής από τον Σ.Β. σε βάρος του καταστήματος, γεγονός που προφανώς θεωρούν ότι νομιμοποιεί την αποδοχή της «παραίτησής» του σε αντιστάθμισμα της ποινικής δίωξης. Παρ’ όλ’ αυτά η επίσημη θέση της εταιρίας είναι ότι ο Σ.Β. παραιτήθηκε επικαλούμενος προσωπικούς λόγους… Δεν είναι η πρώτη φορά που μια Εταιρία παίζει στον επικοινωνιακό τζόγο με κρυφά χαρτιά και μπλοφαρίσματα σε σχέση με την ωμή δολοφονία εργαζόμενού της προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις και παράλληλα να μη θιχτεί το εμπορευματικό της κύρος στην καταναλωτική συνείδηση. Καταναλωτική πίστη, όμως, σημαίνει… προλεταριακή απιστία για όλους αυτούς που ανέχονται τα αφεντικά να τζογάρουν πάνω στις ζωές τους.
Όπως και να’ χει δεν είναι η πρώτη φορά που τα αφεντικά είναι υπόλογα για λοιδορίες με τις οποίες χρεώνουν τους υπηκόους. Και ο αμοραλισμός είναι μια από αυτές. Η Πράκτικερ ΑΕ έχει πληρώσει ουκ ολίγα πρόστιμα για τη διαφορά των τιμών ανάμεσα στα ράφια και το ταμείο. Επίσης, για τη μη απόσυρση εμπορευμάτων που έχουν κριθεί επικίνδυνα για τον καταναλωτή. Τεκμηριωμένος αμοραλισμός (με κίνδυνο της ζωής του καταναλωτή λέμε….) και με κρατική βούλα λοιπόν. Στο προκείμενο, βέβαια, στο σπίτι του κρεμασμένου όχι μόνο μιλάνε για σκοινί αλλά κρεμάνε σε αυτό ταμπέλες όπου αναγράφεται ότι αν κάποιος συλληφθεί να κλέβει θα πληρώσει 70 ευρώ ως πρόστιμο πλέον των κλοπιμαίων. Θα πει κανείς ότι αυτό είναι παράνομο ακόμη και σύμφωνα με το αστικό δίκαιο αλλά ποιος δίνει σημασία όταν πρόκειται για φτωχοδιάβολους;
Η υπολανθάνουσα λοιδορία λοιπόν της Εταιρίας για τον Σ.Β. συνοδεύεται και από την άρνηση της Εταιρίας να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας αφού έτσι θεωρεί ότι χρεώνεται την αυτοκτονία. Διαπιστώνεται συνέπεια μέχρι κεραίας για την εργοδοτική αλητεία προκειμένου να μην κακιώσουν οι καταναλωτές και πάνε σε άλλα μαγαζιά.
Τα ΜΜΕ ταυτόχρονα με την δημοσιοποίηση έπαιξαν επιπλέον και με μια επιτηδευμένη δραματοποίηση του γεγονότος στο επίπεδο του οικογενειακού περιβάλλοντος του Σ.Β. Η επίκληση ανύπαρκτων καρκινοπαθών και παραπληγικών συγγενών του Σ.Β. περιμένει την αποκατάσταση της αλήθειας από το γραφείο τύπου της Εταιρίας για να ξεφουσκώσει με αυτόν τον τρόπο στην κοινωνική συνείδηση η πραγματική δραματική διάσταση της εργοδοτικής δολοφονίας. Ωραία κόλπα που θα έκαναν ακόμη και τον Μακιαβέλι να κοκκινίσει…
Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και με μια επιπρόσθετη προβληματική από μεριάς του σωματείου αυτή τη φορά. Η «παραίτηση» του Σ.Β. έλαβε χώρα την 1η Φλεβάρη και η αυτοκτονία στις 3 Φλεβάρη. Η κηδεία γίνεται με έξοδα των συναδέλφων του μια εβδομάδα μετά. Και στις 14 Φλεβάρη, 11 ολόκληρες μέρες μετά την αυτοκτονία και 3 μετά την κηδεία, το σωματείο ανακοινώνει το γεγονός. Προς τί η καθυστέρηση;
Αφού οι συνάδελφοι του Σ.Β. ήξεραν ότι επρόκειτο ευθύς εξαρχής για θάνατο με ξεκάθαρο ταξικό περιεχόμενο, όπως επίσης και το σωματείο, γιατί έπρεπε η πληροφορία για το γεγονός να καθυστερήσει τόσο ώστε να απομακρυνθούμε όχι μόνο από αυτό αλλά και από όλα τα συμπαρομαρτούντα του; Γιατί το σωματείο ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινώσει καμία απολύτως κινητοποίηση σχετικά με την ξεκάθαρη δολοφονία;
Δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι δεν πρόκειται να αρκεστούμε σε ένα «ό,τι έγινε, έγινε», ούτε στα… κρυφά χαρτιά του γραφείου τύπου της Πράκτικερ ΑΕ, ούτε φυσικά στην «έρευνα» που ξεκίνησε από το Α.Τ. Κορυδαλλού.
Τα αφεντικά και οι ρουφιάνοι κόπτονται να ασφαλίσουν τις ταπεινές τους μοίρες στο απυρόβλητο. Εκεί είναι που θα τους συναντήσουμε.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.