Απόπειρα ποινικοποίησης του αγώνα των απολυμένων των Metropolis

Ευθεία απόπειρα ποινικοποίησης του αγώνα μας με μήνυση του υπόδικου Ανδρέα Κουρή κατά απολυμένων που κέρδισαν δικαστική απόφαση

Ο υπόδικος Ανδρέας Κουρής, αντιλαμβανόμενος ότι ο κλοιός στενεύει γύρω του, έπειτα από τον επίμονο αγώνα που δίνουμε στο δρόμο και στα δικαστήρια εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια προκειμένου να μας καταβάλλει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις μας που έχει καρπωθεί παράνομα, προχώρησε σε μήνυση εναντίον απολυμένων  των καταστημάτων Metropolis.

Με την άσκηση μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον μας, ο Ανδρέας Κουρής επιχειρεί  να ανατρέψει την εις βάρος του δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών, έπειτα από αγωγή που είχαμε ασκήσει εναντίον του, η οποία μας έδωσε το δικαίωμα να προχωρήσουμε σε κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων (μετοχές του σε άλλες εταιρείες, προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, ακίνητα κτλ) εκτός της εταιρείας Metropolis. Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη απόφαση, εκτός από τις αποζημιώσεις των απολυμένων, αναγνωρίζει και την ατομική ευθύνη που έχει ο Ανδρέας Κουρής ως νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας «Μετρόπολις ΑΕΕ».

Η μήνυση του υπόδικου Ανδρέα Κουρή -που συνελήφθη και προφυλακίστηκε τον περασμένο Απρίλιο κατηγορούμενος  σε βαθμό κακουργήματος για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ της εταιρείας Metropolis, που αφορούσαν τη μη καταβολή ΦΠΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών- στρέφεται  αποκλειστικά κατά των 12 απολυμένων που πέτυχαν αυτή τη δικαστικό αποτέλεσμα και αφορά το περιεχόμενο (!) της αγωγής τους. Και, επιπλέον, κατά ενός απολυμένου, που κατέθεσε υπέρ μας στο συγκεκριμένο δικαστήριο.

Υπενθυμίζουμε ότι με την απόφαση 1149/2013, το Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι η συμπεριφορά του Ανδρέα Κουρή «είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη», καθώς «περιέπαιζε τους εργαζόμενους», ενώ «ο ίδιος απολαμβάνει κέρδη από διαφημίσεις και διοργανώσεις πολυδάπανων εκδηλώσεων μέσω της Mad TV A.E. της οποίας τυγχάνει διευθύνων σύμβουλος» και «εισέρρεαν στα ταμεία του μεγάλα χρηματικά ποσά, τα οποία καρπωνόταν και από τα οποία ουδέν διατέθηκε έστω σε ένδειξη καλής πίστης προς τους εργαζόμενους». «Εν μέσω της οικονομικής κρίσης η μη πληρωμή δεδουλευμένων αποδοχών (…) και η με οποιονδήποτε τρόπο με δόλο ματαίωση της δικαστικής τους επιδίωξης αποτελεί καταφανώς συμπεριφορά αντίθετη προς τα χρηστά ήθη και την αντίληψη του μέσου κοινωνικού ανθρώπου», έκρινε το δικαστήριο. «Στην προκειμένη περίπτωση κάμπτεται η αρχή της μη ευθύνης των διοικούντων ανώνυμη εταιρεία», κατέληγε η δικαστική απόφαση, αναγνωρίζοντας προσωπική ευθύνη στον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή.

Με την πολυσέλιδη μηνυτήρια αναφορά του,  στην οποία κυριαρχούν  πολλοί φαιδροί ισχυρισμοί και ατέλειωτες αράδες κλάψας σχετικά με το πόσο άτυχος, αδικημένος, και εξαπατημένος επιχειρηματίας είναι,  ο Ανδρέας Κουρής επιχειρεί όχι μόνο να αναστρέψει, δια της πλαγίας οδού, την αρνητική πρωτόδικη απόφαση εναντίον του, αλλά και να αμφισβητήσει τις αυτονόητες και αυταπόδεικτες αξιώσεις μας, δηλαδή, τους οφειλόμενους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας χρωστάει. Έτσι, ανάμεσα στις «αξιόποινες ενέργειες» και τα «ποινικώς κολαζόμενα αδικήματα» που επικαλείται ότι  τελέσαμε αναφέρει ότι εγείρουμε σε βάρος του υπέρογκες αξιώσεις, ισχυριζόμενοι ότι «δήθεν» οφείλει στον καθένα από εμάς  «διόλου ευκαταφρόνητα ποσά». Κι ακόμη ότι η εν λόγω αγωγή μας εναντίον του «βρίθει όχι μόνο αναληθειών, αλλά και -προφανώς σκόπιμων και ηθελημένων- αοριστιών και γενικοτήτων».  Αμφισβητώντας, μάλιστα, αυτό καθαυτό το δικαστήριο, υποστηρίζει ότι όλα αυτά τα κάναμε σε τέτοιο βαθμό «που ήταν παντελώς αδύνατον στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο να κρίνει και να αποφασίσει επί της ουσίας της ένδικης διαφοράς».

Στη μήνυσή του ο Ανδρέας Κουρής επικαλείται το γεγονός ότι η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση εκδόθηκε ερήμην του. Παραλείποντας επιτηδευμένα  να αναφέρει ότι η απουσία τόσο του ίδιου όσο και των συνηγόρων του συντελέστηκε  με δική τους επιλογή και, κυρίως, ότι έχει «λάμψει» δια της απουσίας του απ’ όλα τα δικαστήρια που του έχουμε κάνει μέχρι σήμερα γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια όλες τις νομικές διαδικασίες που αφορούν τις εργατικές διαφορές. Όπως και ότι -παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς του- ποτέ δεν συναντήθηκε μαζί μας προκειμένου να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, όσο ακόμη λειτουργούσαν τα τελευταία καταστήματα της επιχείρησης, προκειμένου να μας διατυπώσει το περιβόητο σχέδιο διάσωσης της εταιρείας το οποίο, όπως αποδείχθηκε, δεν υπήρξε ποτέ. Όπως και ότι, προκλητικά και χωρίς καμία δικαιολογία, ποτέ δεν πάτησε του πόδι του στις Επιθεωρήσεις Εργασίας όπου είχε κληθεί, έπειτα από τις σχετικές καταγγελίες που του είχαμε κάνει, λόγος για τον οποίο του έχουν επιβληθεί υψηλά πρόστιμα. Κι όπως ότι δεν καταδέχθηκε να έρθει στην τριμερή συνάντηση στην οποία είχε κληθεί στο υπουργείο Εργασίας, παρουσία του τότε υφυπουργού Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Όμως, το αποκορύφωμα των ισχυρισμών του Ανδρέα Κουρή στη μηνυτήρια αναφορά του εναντίον των απολυμένων που κέρδισαν την προαναφερόμενη δικαστική απόφαση θα μπορούσε να προκαλέσει γέλια αν δεν είχε, ήδη, προκαλέσει τον πόνο και την ανέχεια στην ίδια μας τη ζωή. Όπως αναφέρει, μέλημά του ήταν ανέκαθεν n διατήρηση και όχι το κλείσιμο των καταστημάτων και συνακόλουθα η διατήρηση των θέσεων εργασίας για τους εργαζόμενους και σε καμία περίπτωση η καταπάτηση  των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Κι ακόμη, ότι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί μας  περί δήθεν περιπαιχτικής συμπεριφοράς από την πλευρά του έγιναν εντελώς εσφαλμένα δεκτοί από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και ότι  «ανάγονται στην κυριολεξία στη σφαίρα της φαντασίας»  μας!

Στη σφαίρα της φαντασίας μας, λοιπόν, ήταν και παραμένει ότι, πριν από 3 χρόνια που ο Ανδρέας Κουρής εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis, επενδύοντας σε αυτή (στα πλαίσια μιας ανεκδιήγητης κίνησης για τα τότε επιχειρηματικά χρονικά), κατάφερε να κλείσει 13 καταστήματα, να βάλει την επιχείρηση στο άρθρο 99 και να απολύσει 180 εργαζόμενους. Όταν μας διαμήνυε, μέσω του νέου γενικού διευθυντή (πάντα προφορικώς και ατύπως και επιλεκτικά σε μεμονωμένους εργαζόμενους, προκειμένου να διατηρούνται οι «εσωτερικές» φημολογίες περί σωτηρίας της επιχείρησης), τη μια ότι θα μπει νέος επενδυτής στην επιχείρηση  και την άλλη ότι θα ανοίξει νέα μαγαζιά. Κι όλα αυτά, την ώρα που το ένα λουκέτο έμπαινε μετά το άλλο, την ώρα που αντί μισθών λαμβάναμε έναντι ή τίποτα, την ώρα που παγιοποιήθηκε η παύση των πληρωμών. Κι όταν, ακόμη και μετά την απόλυσή μας, ο Ανδρέας Κουρής εξακολουθούσε κι εξακολουθεί να μας περιπαίζει και να μας περιγελάει όταν  ισχυρίζεται ότι δεν έχει χρήματα να μας εξοφλήσει, την ώρα που μέσω των έτερων επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων διοργανώνει πανάκριβες φιέστες διογκώνοντας την περιουσία του, πάντα πάνω στις πλάτες των  πρώην εργαζομένων του.

Και θα αφήσουμε επιμέρους τις άλλες γελοιότητες που αναφέρει όπως, για παράδειγμα, ότι  η εταιρεία προ εποχής Κουρή είχε αδυναμία να καταβάλει μισθοδοσία, κάτι που ουδέποτε συνέβη, ή ότι οι εργαζόμενοι στη διοίκηση της εταιρείας ήταν άνθρωποι του προηγούμενου ιδιοκτήτη της. Αυτοί είναι ισχυρισμοί που προσπαθούν αποκλειστικά να νομιμοποιήσουν την απληρωσιά που καθιέρωσε ο Ανδρέας Κουρής και να δικαιολογήσουν τις (ηθελημένα ή άθελα) αποτυχημένες επιλογές του σε ότι αφορά τα νέα στελέχη που προσέλαβε. Εμείς, άλλωστε, ποτέ δεν είχαμε μετοχές στα Metropolis και πάντα πιστεύαμε ότι για τα αφεντικά ήμασταν μόνο αναλώσιμα γρανάζια της μηχανής τους. Και ως εκ τούτου, δεν προσλάβαμε από… εταιρεία εξεύρεσης στελεχών ως νέο Γενικό Διευθυντή (που, εντελώς τυχαία καταθέτει και ως μάρτυρας εναντίον μας στη μήνυση του Κουρή) έναν άνθρωπο που είχε «μαύρα μεσάνυχτα» από δισκογραφία (για να το πούμε πιο απλά, άσχετο για τη συγκεκριμένη εταιρεία) με μηνιαίο μισθό ικανό για την αποζημίωση ενός και μόνο εργαζόμενου με δεκαετή προϋπηρεσία ή για την καταβολή των μηνιαίων μισθών δέκα εργαζομένων. Και, όπως τραγικά αποδείχθηκε, με μοναδικό knowhowτην ελεγχόμενη πτώχευση εταιρειών.

Κρατάμε, όμως, το ότι ο Ανδρέας Κουρής, εκτός από τους 12 απολυμένους, μηνύει και έναν ακόμη από εμάς που παραβρέθηκε ως μάρτυρας στη συγκεκριμένη δίκη. Επιχειρώντας, έτσι, να ποινικοποιήσει και όσους τολμούν και θα τολμήσουν να μας υπερασπιστούν στα μελλοντικά δικαστήρια που θα πραγματοποιηθούν εναντίον του και που έρχονται σωρηδόν. Φτάνει δε στο σημείο να ισχυριστεί ότι παρακινήσαμε τον μάρτυρα που κατέθεσε υπέρ μας σε κατάθεση ψευδών γεγονότων «μετά πειθούς και φορτικότητας». Σημειώνουμε ότι ως μάρτυρες κατηγορίας στη μήνυση που καταθέτει εναντίον μας  φέρνει τρία στελέχη του ομίλου MAD. Και ότι μας μέμφεται επειδή απευθυνθήκαμε σε σωματεία και συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Τέλος, είναι απαραίτητα να υπενθυμίσουμε ότι η δικαστική απόφαση που κερδίσαμε, στην αγωγή της οποίας ο Ανδρέας Κουρής στηρίζει τη μήνυσή του για συκοφαντική δυσφήμιση, ανοίγει το δρόμο της άμεσης ατομικής ευθύνης του κάθε επιχειρηματία που κρύβεται πίσω από μία (ή και περισσότερες) Α.Ε. ή ΕΠΕ, με τη δική του προσωπική περιουσία και ότι, με βάση αυτή, οι εργαζόμενοι σε κεφαλαιουχικές εταιρείες οι οποίες στερούνται περιουσίας θα μπορούν πλέον να στρέφονται απευθείας κατά της περιουσίας του επιχειρηματία που τις διοικεί. Συνεπώς, δεν αποτελεί νίκη μόνο για εμάς, αφού αφήνει  μια παρακαταθήκη για άλλους απλήρωτους – απολυμένους που βρίσκονται – ανάλογα με εμάς αντιμέτωποι με άρνηση πληρωμών από  τα πρώην αφεντικά τους που εξακολουθούν να αυγατίζουν εις βάρος τους την περιουσία τους.

Ανδρέα Κουρή, για τη μήνυσή σου εναντίον μας μπορούμε να σου μιλήσουμε με τη γλώσσα του λαού μας: «μας χρώσταγαν το γάιδαρο, μας πήραν και το βόδι», θα έλεγε. Εμείς, Ανδρέα Κουρή, που την επιτυχία σου ως επιχειρηματίας τη στηρίζεις στις «άκρες» που έχεις και που σου δίνουν την πεποίθηση ότι μπορείς να μας τσαλαπατάς, δεν θα στο πούμε έτσι. Θα στο πούμε αλλιώς – κι αυτό να το βάλεις καλά, σαν τρυπάνι μες το μυαλό σου: ΚΑΙ ΓΔΑΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ. Ξέχνα το!

    Ανδρέα Κουρή, ο χρόνος, πλέον, μετράει, αντίστροφα για σένα. Η μήνυσή σου μας δείχνει ότι, μετά από δυο χρόνια αγώνα που έχουμε δώσει στο δρόμο και στα δικαστήρια, κάνεις μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να περισώσεις όσα καρπώθηκες από τον ιδρώτα μας.

   Υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι την πλήρη δικαίωση των αιτημάτων μας που αφορούν  την καταβολή των χρωστούμενων μισθών και των αποζημιώσεών μας.

   Αποφασισμένοι να αντισταθούμε στην εργοδοτική ασυδοσία, απέναντι σε όσους νομιμοποιούν την κοινωνική βαρβαρότητα, καλούμε σε συσπείρωση γύρω από τον αγώνα μας -και σε κάθε εργατικό αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη- τα σωματεία, τις συνελεύσεις γειτονιάς και τις εργατικές συλλογικότητες, τις αυτοοργανωμένες  συλλογικότητες των ανέργων και όσους και όσες αντιλαμβάνονται ότι επιβάλλεται να ορθωθεί ένα ισχυρό ανάχωμα απέναντι στις απόπειρες ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το Πταισματοδικείο Αθηνών (Κ. Λουκάρεως  14) την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου στις  9:00 π.μ.

 

Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis